ภูสอยดาว ที่ความขาวปกคลุม ( ภาพถ่ายกล้องฟิล์ม )

อุทยานแห่งชาติ ภูสอยดาว
มีพื้นที่ครอบคลุมอยู่ในท้องที่ป่าสงวนแห่งชาติป่าน้ำปาด ตั้งอยู่ที่ อำเภอน้ำปาด จังหวัดอุตรดิตถ์ และ อำเภอชาติตระการ จังหวัดพิษณุโลก เป็นพื้นที่ที่มีสภาพป่าค่อนข้างสมบูรณ์ปกคลุมไปด้วยป่าธรรมชาติที่สวยงาม เป็นแหล่งต้นน้ำลำธาร ยอดสูงสุดของภูสอยดาวสูงจากระดับน้ำทะเล 2,102 เมตร ซึ่งสูงเป็นอันดับ 3 ของประเทศไทย จุดดึงดูดที่น่าสนใจ คือน้ำตกภูสอยดาว และลานสน กว้างสุดลูกหูลูกตา ขนาด 1,000 ไร่ ทำให้ใครๆก็อยากมาถึงแม้รู้ หรือว่าไม่รู้ ว่าจะต้องเจอกับอะไร กว่าจะไปถึงจุดหมายได้ ความสูงอยู่ที่ 1,633 เมตร จากระดับน้ำทะเล แต่ยอด 2,100 ไม่ได้ขึ้นเพราะทางปิด จากฝนตกมันลื่นอันตราย ไต่แบบชันโคตรอีก 8 ชม.รวมไปกลับ เลยอดขึ้นเลย
#ความยาก 8 หลุม เรียกได้ว่านอนยิ้มอย่างเดียวไม่พูดไม่จา
เดินเข้ามาไม่ทันไร ความชันขนาด 70 องศา- 80องศา ก็โผล่มาให้เห็นในระยะประชิด มีข้ามน้ำ มีบางจุด ไม่ ไม่สิหลายจุดที่อันตรายมากๆ แบบว่าถ้าออกสเตปโย้ซ้ายเบ้ขวาไปละก็ เจอกันอีกทีที่พื้นนะพี่นะ เนิน เนิน เ นิ น โคตรชัน หลังๆ ชันแบบ85-90 องศา ในระยะ 1-2กิโลเมตร แบบว่า ไม่เอาได้มั้ยอ่าฮือออ จำไว้ว่าถ้าได้ยินหรือเห็นคำว่า เนินปราบเซียน หรือเนินเสือโคร่ง ละก้ทีเด็ด99 เนินมรณะ อาจจะได้มรณะไปเจอที่ยมโลกได้ง่ายๆ อ่อละก็ระวังตัวคุ่นด้วย โดนไปทีใครแพ้นะ คันยิกๆเป็นเดือนกว่าจะหาย แตนก็เยอะอยู่
#ความสวย 10 หลุม ไปเลยพี่เอ้ย ฝันหวานตาแดง แซงไปดาวอังคาร
ความสวยงามมีตลอดข้างทางที่เดินนะ เราว่าไม่ว่าจะไปที่ไหน แค่ได้ก้าวขาเดินเข้าป่าแล้วเราว่าข้างทางมันก็สวยงามไม่แพ้ปลายทางเลยนะ ต้นไม้ลำธาร สัตว์ป่า แมลงต่างๆ ไม่รู้ดิ เราชอบเดินเรื่อยๆดูอะไรเพลินๆมากกว่าที่จะเร่งไปให้ถึงปลายทาง กลับมาที่ความสวยงามของภูสอยดาว ที่นี่ป่าอุดมสมบูรณ์มากๆ ทำให้ระหว่างทางยิ้มเขียวชอุ่มจริงๆ มีช่วงลำธารน้ำตก กับช่วงที่กำลังไต่ระดับที่แบบว่า สวมบทเป็น ทอม ครูซ ปีนตึกที่ดูไบ ระหว่างที่ปีนหันหลังกลับไปดูดวิวที นั่งพักเป็นระยะๆเพราะน่องโดนตะคริว-กันอย่างสนุกสนาน พักสักแปปนึงดูวิวทิวเขาก็ช่วยให้หายเหนื่อยได้นะ มันดีจริงๆ พอไต่กันมาจนถึงขีดสุด ลานสนยืนรอกันเป็นหน้ากระดานแบบว่า สวัสดีคร้าบ เชิญคร้าบพี่คร้าบ กันเลยทีเดียว หายเหนื่อยครับ จริงๆ หายแบบหายเลยอะ
#น้องเนิน ทั้ง 5 รอต้อนรับพี่เสมอ
-เนินส่งญาติ ไปละนะคุณพ่อ คุณแม่ เดินมา 10 เมตร บันได 70 องศา ทางซ้าย เอากันตั้งแต่ต้นเลยนะ ยังไม่ได้ วอร์มเลยนะ เดินลงมาเจอ เพื่อนเดินมาทางขวา ข้ามไม้ไผ่มาแบบ เสียวๆ แต่ดูทางมันราบๆ เอ้ามาไงวะ เอ้า มาทางขวาไงตะกี้ ทางราบมาเนี่ยะ เอ้า ละกูขึ้นบันไดซ้ายมาตะกี้ คื ออะ ไร ..
-เนินปราบเซียน ไหนใครเซียน มานี่ดิ้มาลอง จุดนี้คนจะพักกันเยอะ
-เนินก่อป่า ตรงนี้ชิวๆไม่ชันมาก
-เนินเสือโคร่ง เอายัง ใกล้ละนะ
-เนินมรณะ มรณะมรนวยกันไป ไว้อาลัยให้กับ ตะคริวที่น่อง อร่อยเลย กินกันมันสืเลย ทุก10นาที ชันชิบ ชันโคตร ชันไม่ไหวแล้ว กูก้ไม่ไหวแล้วววว ไอ่คนข้างหน้าบอก ข้างหน้าทางราบน้อง ทางราบชิวๆ ได้ มีทางส้มตำมั้ย ....
#จุดพัก
#เต้นท์ มีพื้นที่ให้นอนกันอย่างกว้างขวางกว้างเหมือนเอาสนามบอล 5 สนาม มารวมกับ ลานจอดเครื่องบินอีก 23 ลำ ถุ้ยยยย เค้ามีจัดบริเวณไว้ให้นอนครับ สำหรับกางเต้นท์เอย มีห้องน้ำแยกชายหญิง มีลำธารให้ ไปตักน้ำจากในลำธารมาใช้ โดยเช่าขันน้ำกับถังน้ำจากเจ้าหน้าที่ ใครจะอาบน้ำ ทำธุระส่วนตัว ก็ไปเช่ามาแล้วนำมาตักที่ลำธารแล้วจะไป สแว๊กกีกทีไหนก็แล้วแต่เลยครับ จะยืน ถูร่องตูดหน้าเต้นท์ก็ได้ ไม่มีใครว่า ใครชอบถ่ายทำภาพยนตร์ชิวๆลองหาทำเล ในป่าครับ ชิวบอกเลย ห้องน้ำ มีความสกปรกนิดหน่อย แต่เอาได้อยู่
#เปล เดินหาทำเลยครับ หาต้นไม้สัก3-4ต้นที่อยู่ใกล้ๆกัน แต่แนะนำว่า ในบริเวณกางเต้นท์ไม่มี นายต้องเดินออกตรงทางเข้าจุดกางเต้นท์ จะพอมีอยู่ คือเอาง่ายๆส่วนใหญ่ หลุด อ่ะ หลุดจากกลุ่มเค้า ไปปลีกวิเวก อินดี้ไป หรือจะเดินไป ขึงจุดข้างบนที่ชมพระอาทิตย์ขึ้นก็ได้ ต้นไม้เยอะวิวสวยเห็นเขายอด 2,000 สวยมากแต่ปลีกวิเวกโคตรๆๆๆ เดินขึนมายังบ่น เมื่อคืนน่ามาขึงทำแคมป์กันตรงนี้เนาะ สวยอ่ะ แต่ แต่ แต่ จะไปหาไม้หรือ อะไรมาทำนั่นทำนี่ก็ดูดีๆนิดนึงนะครับ ตรงนี้มี ประวัติ
#ปลาทู 55555 แนะนำแนะนำ แต่กูไม่อยากทำ นอนได้ทุกที่ ที่มีพื้นดิน ปลายชีทโยนมันลงไป เอาเท้าเหยียบๆให้หญ้ามันราบๆ เรียบๆ ถุงนอนกาง เป๋าวาง นอนยิ้ม!!! ครับ นอนปลาทูครับ
#ลูกหาบ ไม่รู้ ไม่ได้จ้าง แบกเอง
#ข้อควรระวัง แมลง แมลงดุมาก ยิ้มวิ้งๆ อยู่แถวหูนายเลยล่ะ วิ้งงง หึ่งงงง แตนเอย ผึ้งเอย ตัวคุ่นเลย ยิ้มจะตามกูไปถึงไหน ทดสอบดูแล้วว่ามันต้องการอะไรก็ยังไม่ได้คำตอบ เอาข้าวไปวาง เอากระเพราะหมูไปวาง เอาทอฟฟี่หวานๆไปวาง มาดมๆ ละก้ไปไปไหน ตามตัวกูมานี่ไง เห้อ ขาลงได้ยินเทคนิคกันพวกนี้มา เค้าบอกว่าให้เอายาเหลือง ที่ไว้ดมๆเวลาจะเป็นลมทามันจะไม่มาตอม เอาๆลองๆ ทายิ้มทั้งตัวแขนนิว คอหู เออไม่มาตอมเว้ยย ได้ผล แต่ มันแสบบบบบบบบบเว่ย

นอนหลับบ้าง ไม่หลับบ้างมาตลอดคืน จังหวะที่ฟ้ากำลังจะสว่างในหัวก็งัวเงียๆ หันมองออกไป เจอแบบนี้ตาส่วางเลย หมอกลงมาทักทายกันตั้งแต่พื้นดินต่ำๆ แบบนี้ ข้างบนจะขนาดไหน คิดดู

น้องสาวที่น่ารักของเรา กำลังเตรียมสัมภาระ ช่วงเช้าที่จุดบริการนักท่องเที่ยว เปนช่วงเวลาที่วุ่นวายพอตัวด้วยวันที่เราไปเป็นวันเสาร์ ทำให้คนเยอะเป็นพิเศษ ตรงจุดนี้เราก็เตรียมสัมภาระให้พร้อมอะไรไม่ใช้ เอาไว้ที่รถเลยนะ ไปลงชื่อรอเรียกคิว ขึ้นรถ ต่อเพื่อไปจุดเดิน

ถึงจุดเดิน เอาล่ะ พร้อมจะไปนวดน่อง ท่อพงไพร กันรึยังน้องเอ๋ย

บอกแล้วว่าเดินที่นี่อ่ะชิวๆ เดินไปชม ต้นไม้ข้างทางไป เพลิน เพลิน สักพักมืด 5555 เพลินจัด

ทางเดินช่วงแรกๆ จะเป็นการเดินเลาะลำธาร ไปเรื่อยๆ เดินไปสักพัก ลำธารก้ค่อยๆหายไปเรื่อยๆ โดนเลาะ ...

การที่เราจะถ่ายรูปได้นั้น เราต้องแขวนถุงกับข้าวแบบนี้ เสบียงสำคัญสำหรับมื้อเที่ยงของเราในวันนี้ กำลังหลักในการเดินทอดน่อง เดินที่นี่ชิวๆครับ เหมือนเดินอยู่ในสวนอีเดน เดินไปๆ ก็จะมีคนบอก ใกล้แล้วๆ แล้วบอกตั้งแต่ เราเริ่มเดิน เค้าาโกหกกกก!!!

อ๊าา นี่ไง เมื่อกี้เรากำลังถ่ายรูปนี้

พี่ลูกหาบที่นี่ หลายๆ คนเค้าเดินกันวันละ 2 รอบนะเออ คือ แบกของคนใหม่ขึ้นไป แล้วก็ แบกของคนเก่าลงมา ละก็แบกของใหม่ขึ้นไปอีก ไม่ต้องแปลกใจฮะถ้าเห็นบาคนกางเต้นท์ ตอน สอง สามทุ่ม 55555555555 แต่บางกลุ่มก็เอาเรื่องเลย ดึกๆ มามีเป็นถาดๆ เปิดกัน เป๊าะ แป๊ะๆ ซ่าๆ เลย น้ำสีทองเพิ่มพลังเสมอ

ป่าไม้ที่นี่ โคตรจะอุดมสมบูรณ์ อย่าลืมที่จะสูดหายใจแรงๆ ให้เต็มปอดก่อนออกเดินต่อละ

ลูกหาบของที่นี่แบกโหดมากๆครับ ลองแกล้งๆ ถามดูว่าหนักกี่กิโล อันนี้พี่แกล่อไป 32 กิโลเลยนะครับ ของกูแค่ 12 โล น่องกูยังสั่นระรัว 9.8 ริกเตอรื 32 กิโลอะหรอ หึๆ ไม่แบก

เอาวะกรุ้ปช่อตกันหน่อย แจ๊ะ!

ก่อนจะเดิน อย่าลืม ย้ำ อย่าลืม ยืดเส้นยืดสายกันให้เรียบร้อยก่อนออกเดินนะฮะ ไม่เช่นนั้นแล้วละก็ เดินไปนานๆ เพื่อนชื่อ ตะคริว จะพากันมารุมโต๊ะจีน -กล้ามเนื้อของท่านกันอย่างเมามันส์ วิธีแก้คือ ตอบโต้มันด้วการยืดกลับไปเบาๆ เงยหน้ายิ้มรับแสงแดด สวยๆ แล้วเดินต่อ

ตรงจุดพักก่อนจะขึ้นเนินมรณะ อายกรู้ไง ว่า เอ้ยยย มันจะหนักอะไรกันนักหนาวะ เค้ายังแบกได้เลย มีอายุแล้วเนี่ย ไอ่เราวัยรุ่นเว้ย ลุงนั่งพักเหนื่อยฟังไปขำไปเบาๆ ลองๆ ลุงแกเชื้อเชิญให้ลองแบกดู เดินไปจับสายสะพายอย่างมั่นใจ รวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดที่เหลือ ด้วยแขนสองข้าง แล้ว ฮึ๊บบ ฮึ๊บบบ นิ่ง ฮึ๊บบบ กูยอม ...

เนินมรณะ เนินสุดท้ายก่อนถึงลานสน พระเอกประจำเรื่อง โคตรชัน ชันแบบว่า ตอนพักก่อนถึงเนินมรณะ มองไปไกลๆ สูงๆ ถามเพื่อน เอ๊ะ นั่นมัน ใช่หลังคนรึป่าววะ เออใช่ๆ กูเห็น เป้ส้มๆ ตัวเท่ามด นีเราต้องไปถึงตรนั้นหรือนี่ โคตรสูง ไต่ระดับแบบไต่ไปเลย ไม่อ้อมไม่เอิ้มอะไร แล้ว จุดนี้ ตรงดิ่งไป กูนึกว่ากูเป็น ทอมครูซ ไต่ ตึกในดูไบ แบบในเรื่อง อิมพอสสิเบิ้ล

นี่ไงละ สิ่งที่แลกมากับความชัน ชั้นสุดท้ายก่อนถึงลานสน ตรงนี้เราพักกันบ่อยมากๆ เพราะตะคริวแดกขานั่นเอง แดกแบบถี่ๆ เลยแต่ก็ถือว่าดี ได้นั่งลงพักแล้วก็มองออกไปเป็นแบบนี้ โคตรดีเลยว่ามั้ย

ถึงแล้วลานสนกว้างๆ มองให้อิ่ม มาพร้อมกับหมอกจางๆและควัน คล้ายกันจนบางทีไม่อาจรู้ แต่ถ้ามีกลิ่นมา จะรู้ได้ทันที อุ้ยตาแดงจัง ข้างหลังจะมีป้าย คุณคือผู้พิชิตภูสอยดาวอยู่ บังทำไม .

นี่ไง ป้ายที่บอกว่าไอ่สองตัวเมื่อกี้บังอยู่ ตรงจุดนี้เรานั่งพักเดินถ่ายรูปเลนกันนานมากๆ ด้วยเวลาที่เหลือๆ สำหรับไปทำแคมป์ เดินชมดอกหงอนนาค เดินถ่ายรูป ชิววว กันสบายใจหารู้ไม่ หึๆ

หยุด ฟัง เสียงกระซิบ

ความฟุ้ง นี้

ยืนเรียงกันเป็นบอยแบนด์ ต้อนรับกันใหญ่

แคมป์เสร็จ อ้าวมืดแล้วหรา ไอ่สาสสส ชิวไง ชิววว 5555 มืดแล้ว พี่โอ๊ต แห่งเพจ แชร์ทริปเที่ยว ตามให้มา-ข้าว แหม แคมป์ก้ไปแคมป์ซะไกล ยังให้คนอื่นมารอ-ข้าวอีก 555 อ่อพี่โอ๊ตแก ทำให้ทุกคน-เสร็จก่อนนะครับ พี่เค้าถึงจะ- ผมนี่ซาบซึ้งจริงๆ

ตอนกลางคืน ยังไงอะหรอ หนาว มากๆ แต่ในความหนาวนั้น ก็ยังมีความขมอยู๋ในปาก ก่อนนอนไปกับ วิสสะกี้บรั่นดีไทย จับมือมากับ แม่สาวหงส์เหิน โบยบิน อยู่ในลำคอก่อนนอน ช่วยให้อุ่นได้เยอะเลย ตื่นมาจะดูพระอาทิตย์ขึ้นหรอ หึ ไม่มีหรอก มีแต่หมอก 55555 ชาวแก๊งลูกหาบกำลัง หาอะไรอุ่นๆ ซดกันอยู่ อาจจะเป็นเหล้าต้ม ก้ เป็น ด้าย

ควายแพงทีน ก็ยังคงมีจิตวิญญาณ นางแบบบนที่ราบสูงได้ทุกทริปดีจริงๆสิน้าาา ช่อตนี้กำลังเหล่ใครอีกละ จะใช่หนุ่มใต้ แคมป์ข้างรึป่าวน้ออ " พี่เสื้อดำๆ หล่อมาก" ล่าสุดได้ข่าวว่านาง ได้วาร์ป IG เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ใครอยากเห็น IB ไปถามนาได้ ถ้านางไม่กั๊กอ่ะนะ

นั่นคือ ยอด2,100 ที่เราไม่ได้ขึ้นไปเนื่องจากปิดทางเพราะว่า ฝนตกลงมาเยอะทำให้ทางลื่น บวกกับทางที่ชันมากๆอยู่แล้ส ชันกว่าที่เดินขึ้นมาทั้งหมดมัดรวมกัน ไปกลับ 8 ชั่วโมงอะ คิดดู แต่ก้นะ ถ้าทางไม่ปิดกูยังนั่งคิดแล้วคิดอีกเลย ว่าจะขึ้นดีมั้ย 5555 ไม่ทันครับ คัร้งนี้เรามากันแค่ 2 วัน 1 คืน ไม่มีเวลาเหลือพอที่จะขึ้นไป ครั้งหน้าจะขึ้นไปให้ได้เลย

ควายภูมิ กับผ้าเช็ดตัวล่องหน ล่องหนยังไงอะหรา ล่อหนจากเชือกที่แขวนผึ่งไว้กะให้แห้ง ไปอยู่ที่พื้นนั่นไง เปียกยังไง เปียกยังงั้น

มีขึ้นก็ต้องมีลง มีเข้าก็ต้องมีออก เข้าๆ ออกๆ ขึ้นๆ ลงๆ ซ้ายขวาๆ ถุ้ยย 10 โมงเข้าเราเริ่มเดินลง ขาลงชิวกว่าขาขึ้นมากๆ น่องเนิ่งอะไร ต้นขา ตะคริวไม่ได้-กูหรอก จะได้-ก้แต่ ปลายนิ้วเท้า ทั้งหลายที่ไปกองรวมกันอยู่ที่หัวรองเท้า ใครไม่ได้ตัดเล็บมาละเอ้ย ร้าวรานแน่นอน

ทางลงเป็นทางสลับขึ้นลง แต่ขึ้นนิเดียว ส่วนใหญ่ใส่เกียร์ลงอย่างเดียว บางคนวิ่งลง หรือเค้าคิดว่าเค้าเป็นคนเหล็ก

พี่ลูกหาบกันอีกครั้ง กับรายละเอียด มัดเซิลบอดี้เชพ เม็ดเหงื่อเป็นเม็ดเหงื่อ ก้ใช่สิ มันจะเป็น เม็ดเลือดขาวไปได้อย่าไงกัน ถุ้ยย

เพื่อนร่วมทางที่นี่ ทุกคนมีมิตรไมตรีมากๆ ฮะไม่ว่าจะเดินสวนลงไป หรือว่า แซงกันไปมา ทุกคน มีรอยยิ้มให้กันเสมอ ซึ่งมันดีมากๆ ดีมากเลย จะดีมากกว่านี้ถ้าได้เฟสมาด้วย ..

กรุ๊ปช่อต เพื่อนร่วมทางอีกครั้ง

ถ้านายได้ยินเสียงลำธาร เสียงน้ำตกละก็ 55555 ใกล้แล้ว กูใกล้ถึงแล้ว แต่แปลกนะมาที่นี่ ขากลับเรายังไม่อยากกลับเลย เหมือนว่าเวลามันผ่านไปไวมากๆ ยังไม่อิ่ม ยังไม่พอเลย พอรู้ว่าใกล้ถึงเลย พยายามเดินให้ช้าลง ปรับ สโลว 50% แล้วใส่ซาวน์ หล่อออ ปั๊งงงง หลอมมม ปังงง ถุ้ยย

พี่ๆ จนท อุทยาน คอยนั่งมองนักท่องเที่ยวสาวๆ ที่เดินลงมา ถุ้ยยยย ไม่ใช่ คอยนั่งให้ความช่วยเหลือต่างๆ จากนักท่องเที่ยวทั้งที่จะขึ้น และกำลังลงมา

ลงมาอาบน้ำอาบท่า ไม่รู้จะทำอะไร ใครมีเปลก้หาทำเลดีๆต้นไม้ดีๆ ที่ไม่ใช่นอนไปแล้ว แอ่ก ร่วง นอนรอยิ้มเลย 5555 ฟอกปอดครั้งสุดท้ายก่อนกลับไปใช้ชีวิตกันต่อ บ๊ายบาย


เคยมีคนพูดบ่อยๆว่า เข้าป่าไปทำไม ไปทำไมบ่อยๆ ไปอะไรนักหนา ป่าหลังบ้านก็มี เดินๆเข้าไปสิเหมือนกันนั่นแหละ ก็เลยคิด คนที่ไม่เคยเดินป่าจริงๆไม่เคยเข้าไปสัมผัสจริงๆเค้าคงไม่มีวันเข้าใจแบบเราได้หรอก เข้าไปแต่ละครั้งแต่ละที่ได้อะไรกลับมามากมายกว่าที่หวังไว้เยอะมาก ทุกอย่างมันเหมือนหยุดนิ่ง ถ้ามีรีโมทกดพอสได้แบบในเรื่อง Click ก็คงจะกดไว้ตลอดไป

Photo by
Konica C35 EF FujiC200
Nikon L35AF AFGA 200

แวะไปเยี่ยมเยียน หรือ ติดตาม ทริปต่างๆ
ในมุมมองของกล้องฟิล์มกับเราได้นะครับ :Facebook Page : ควายพเณจร

แล้วพบกันใหม่ครับ